Met de gelekte documenten van MAP-7 worden de Vlaamse landbouwbedrijven voor de zoveelste keer in korte tijd getorpedeerd. Net als met “STOP DE WAANZIN” worden de landbouwers opnieuw vol woede de straat op gejaagd.
Wij vragen ons af waarom.
Wie heeft er belang bij de mensen die voor ons voedsel zorgen, tot wanhoop te drijven met holle campagnes, gelekte documenten, voorstellen tot regelgeving die nergens op slaan? Net als met het GLB, de koolstofcredits, de stikstofcrisis, enz slaan het beleid en de meeste organisaties die claimen het goed voor te hebben met boer en boerin, de bal volledig mis.
Zo ook nu met MAP-7. Al na 10 jaar Mest Actie Plan, werd het duidelijk dat deze aanpak niet werkt. Even was er een lichtpunt toen we met de bedrijfsadviseurs van de VLM samenwerking kregen ipv controle en boetes. Maar al snel werd dit door de minister van landbouw afgevoerd en werd verder ingezet op extra NER-D mits mestverwerking en represailles.
We blijven hangen in end-of-pipe oplossingen, die we hier niet nog eens op een rijtje gaan zetten. Wij als boeren kennen ze ondertussen al genoeg en vloeken er elke dag opnieuw op. Ze verplichten ons om volgens computer gegenereerde cijfers, regels en boekhouding te werken. Ze verhinderen ons om in harmonie met de natuur te werken, die onvoorspelbaar is, maar wel overvloedig geeft als ze gerespecteerd wordt in haar grilligheid.
De gelekte info slaat nergens op en dient naar ons inzien enkel om boer en boerin de straat op te jagen om de verkeerde redenen. De straat op voor de agro-industrie, voor de banken en toeleveringsbedrijven die van landbouw een verdienmodel voor zichzelf hebben gemaakt. Een verdienmodel dat ons boeren nooit een waardige prijs zal geven, dat ons nooit de kans zal geven om duurzaam degelijke voeding te produceren voor de mensen rondom de boerderij.
Op zoek naar de bron van deze malaise komen we bij de werkelijke oplossingen voor onze landbouw. Het zijn die brongerichte oplossingen die we nodig hebben en laat het net dat zijn waar we niks over horen. Blijkbaar is het gemakkelijker om te dweilen ipv de kraan dicht te draaien. Wie heeft belang bij het niet dichtdraaien van de kraan? Wie heeft belang bij de externe input op een landbouwbedrijf?
Voor ons is het ondertussen heel duidelijk dat bijna alle externe input schadelijk is voor het landbouwbedrijf. Schadelijk voor de bedrijfsvoering, de bodem, de planten, dieren en toxisch voor boer en boerin. Rampen zoals PFAS tonen keer op keer aan dat ons economisch neoliberaal model ons leefmilieu en de mensen die er in werken in gevaar brengen.
We moeten dringend de bronbevuiling benoemen en de problemen aanpakken bij de bron. Volgens ons zijn dit de systemen die onze landbouw onderuit halen:
- de zinloze import van soja en export van vlees waaraan iedereen dik verdient, behalve de boeren en consumenten in zowel het zuiden als het noorden
- het zinloos transporteren van voedsel (het is toch onvoorstelbaar dat je in Vlaanderen, patattenland bij uitstek, in de courante supermarkten aardappels uit Israël vindt!?)
- het ongebreideld boomen van de verwerkingsindustrie, de retail, de supermarkten,… Dit maakt de korte keten kapot. Er blijft bijna geen enkele lokale winkel, melkerij, slagerij, bakkerij meer over, die de boer helpt zijn producten lokaal te vermarkten.
- de input van kapitaal en subsidies, zoals de VLIF-steun, die de boer steeds opnieuw opjaagt om te investeren en aan schaalvergroting te doen. Het enige resultaat daarvan is dat investeerders steeds meer verdienen en de boeren steeds minder.
- de uitputting van de bodem door monoculturen die ons opgedrongen zijn door de industrie.
- de technofix zoals luchtwassers, mestverwerking, methaanreducerende pillen, carboncredits, … stuk voor stuk pleisters op de wonde die het probleem niet bij de bron aanpakken en enkel te kaderen zijn binnen een verdienmodel voor de (agro)industrie.
- fossiele brandstof, chemicaliën, kunstmest en steeds grotere machines die bodem, plant en dier onrespectvol behandelen en doden. Ze brengen enkel winst voor multinationals en de dood voor de boer.
- de véél te grote veestapel die ons leefmilieu niet kan dragen en ons opgedrongen is omdat we geen faire prijs krijgen voor onze voedselproductie.
- boeren die dierlijke NPK’s (mest) tegen betalen moeten afvoeren en daarna nogmaals moeten betalen om chemische NPK’s (kunstmest) aan te voeren.
- de markt van vraag en aanbod, een wereldwijd gecreëerd systeem, waarin het aanbod altijd fictief groter is dan de vraag. Op geen enkele manier laat dit systeem ons toe om aanspraak te maken op een correcte prijs voor onze producten.
We hebben geen nood meer aan oplossingen die het huidige landbouwmodel op de rails houden. Nu, vandaag nog moeten we de transitie inzetten. Vandaag moet er een plan komen dat het ons mogelijk maakt om aan de toekomst te werken van een boerenlandbouw. Het probleem kunnen we tegen morgen niet meer opgelost krijgen, maar wel terdege in de toekomst, voor onze kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen, …
In juli riepen we op om net als in Nederland een Vlaams boerenplan op te stellen met oplossingen die onze problemen aan de bron aanpakken en de stap zetten naar een nieuw, stevig en degelijk landbouwmodel. Deze oproep willen we nogmaals herhalen voor alle boeren, boerinnen en landwerkers om hier hun schouders onder te zetten.
Steun Boerenforum, wordt lid en laat jouw visie en ideeën horen. Zo gaan we samen voor een vitaal landbouwmodel!
boerenforum.wordpress.com 